Στο Υπερρεαλιστικό Εργαστήρι δόθηκαν στους μαθητές οδηγίες - πληροφορίες για την τεχνική συγγραφής ενός υπερρεαλιστικού ποιήματος με βάση ένα απόσπασμα από το Μανιφέστο του σουρεαλισμού του Andre Breton.
Στη συνέχεια, μοιράστηκαν στους μαθητές πουγκιά με το ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου "Η όχθη".
Όχθη
Eίμεθα στη όχθη σαν προβλήτες
Tα χέρια μας απλώνονται στον ουρανό
Kαι κατεβάζουν τα πουλιά
Kαι τα κελεύσματα των οδοιπόρων.
Mία γυναίκα κάποτε μας σταματά
Aν δεν γελάσει πρόκειται να βρέξη.
Το ποίημα κόπηκε σε λέξεις και οι μαθητές κλήθηκαν να το ανασχηματίσουν.
Ακολουθούν κάποια από τα υπερρεαλιστικά ποιήματα που συνέθεσαν τα παιδιά.
YOLO στη βροχή
Αν βρέξει θα έρθει η καταστροφή για όλον τον κόσμο
Μ’ αρέσει να είμαι εγώ, να είμαι ο εαυτός μου.
Το καλοκαίρι πλησιάζει
Η βροχή βροχή θα φέρει μες τα δυο μου μάτια
Το να παίζεις ποδόσφαιρο είναι απλό,
αλλά το να παίζεις απλό ποδόσφαιρο
είναι διαφορετικό.
I know you don’ t care
Το town mate δε θα γίνει ποτέ γρήγορο μηχανάκι
Yolo, Yolo, Swag, Swag
Ζεις μόνο μια φορά!
Σήμερα είδα ένα περίεργο όνειρο!
Από το παιχνίδι «Διπλωμένο χαρτί» με το τμήμα Β1.
50 μέρες πριν….
Στον ήλιο τα παιδιά σταματάνε
Και οδεύει προς την Ανατολή
Δεν ταιριάζει τίποτα και πουθενά
Η ζωή είναι ωραία!
Τη ζωή την αγαπούσε, απλά τη φοβόταν
Η ελευθερία το παν στη ζωή
Σ’ ένα μήνα γράφουμε, φιλάκια…
Σαν ασχήμια η ομορφιά κελαηδάει…
«…να οργανώσουν δικές τους επιχειρήσεις…»
Είμαστε τα παιδιά με τις πεινασμένες καρδιές
Και πάμε πιο ψηλά και από τον ουρανό!
Από το παιχνίδι «Διπλωμένο χαρτί» με το τμήμα Γ2.
Παράφρασις
Τα πουλιά δε μας κατεβάζουν τα χέρια μας στην όχθη
Και μια γυναίκα σταματά
Σα να πρόκειται
Να γελάσει στον ουρανό!
Από το παιχνίδι «Το ποίημα στο πουγκί» με το τμήμα Β1
Ποίημα της μαθήτριας Γαβριέλας Γαβριηλίδου